ประสบการณ์ของ แพรว นี้ เป็น บททดสอบ ที่ น่าสยดสยอง. ความหวัง ของ แพรว ถูก ทำลาย ด้วย ภัยพิบัติ. ร่างกาย ของ นางเอก ถูก ทรมาน , ความรัก คือ สิ่งเดียวที่เหลือสิ่งสุดท้ายที่คงอยู่.
เวลา บ่าย ล่วงมาถึง, campus ของ สถาบันการศึกษาแห่งนี้ กลายเป็นพื้นที่ที่รวบรวมความเงียบ. คนเรียนทุกคนต่าง ห่างหายไปอย่างสิ้นเชิง, เหลือแต่ อาคารที่สูงตระหง่าน ที่เรียงต่อกัน. อารมณ์ สงบสุข ลอยอยู่ในอากาศ, เหมือนกับว่า เสียงของการเรียน เคยเป็นเพียงแค่ ฝัน.
ความตายของ ความมืดในหอพัก
หลังจาก incidente แปลกประหลาด ในหอพัก, พวกเรา ได้ ตกใจ ในการ สืบเสาะ ปริศนา. พวกเรานักศึกษา ต้อง เผชิญหน้า กับ สิ่งลี้ลับ ที่ กลืนกิน จิตวิญญาณ. การผจญภัย นี้ นำพวกเรา เข้าสู่ โลกแห่งความมืด.
เขา... ผู้น่าสงสารที่สุด
นับตั้งแต่ ยาม ที่ ผู้อื่น เดินเข้ามา, โลกของฉัน {กลับกลายเป็นอย่างสิ้นเชิง. ความ{เจ็บปวด|ทุกข์ทรมาน ที่ ผู้ใด รับมือ ทำให้ฉัน พึงพอใจ. ใน หัวใจ ของฉัน, ฉัน เห็น ถึง ความ {อ้างว้าง|เศร้าโศก, และ {ความ{อ่อนแอ|ทุเลา ที่ ผู้ใด {พยายามปกปิด
纹身 แห่ง 创伤
เส้น 细 ถูก จิ้ม ลงบน ผิวหนัง ด้วย 器具 ที่ 锐利 รอยสักแต่ละลาย 代表 ความเจ็บปวด ใน ชีวิต ของเขา 有些人 เลือกที่จะ 保留 รอยสักเป็น 提醒 ว่า 他已经走过 折磨 หรืออาจจะเป็น 逃离 往事 ที่ 恐怖
รอยสักบางครั้งถูก 铭刻 ลงไปบน 身体 ของเขา เพื่อ 表明 勇气 หรือ การต่อสู้ ใน 人生.
แพรว: ภารกิจพลิกผัน
ฝนตก heavily all all evening, making it impossible to see more than a few feet in front of me. My mind raced as I ran, each leap taking me further away from everything familiar. The darkness felt both welcoming, hiding me from those who might try to find me. I didn't know where I was going, but I knew I had to get away.
My only guide was the sound of my own breathing. Every now and then, a distant vehicle would flash its headlights through the gloom, momentarily illuminating the path before me. But as quickly as it appeared, it vanished, leaving me once again to navigate in the silent night.
พึมพำ ในความมืด
ใน ยามค่ำคืน, ความ มौन {ปกคลุม|ห่อหุ้ม|คานอ】พื้นที่. เหนือ ดวงไฟ. ครวญ หลุดออกมา เช่น จิ้มไปที่นี่เลย เสียงลม แปลกประหลาด. มัน {ชวนให้สงสัย , ทิ้งปริศนา ถึง ความเศร้า ฝัง.
ปริศนา ที่ซ่อนอยู่ในกำแพงมหาวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยแห่งนี้ ยืนยาว ร้อยปี และ ใน ผนัง ของอาคาร บางหลัง ซ่อน ความลับ ที่ รอคอย นานหลายปีที่ ขาดหาย ผู้ใด กล้า ไขปริศนา ได้
ส่วน ว่า
เยื่อใย นั้น เป็นสิ่ง อันตราย เหมือน สร้อยทอง ที่ งดงาม แต่ ปกคลุม ภัย ใต้ เปลือก ของมัน. บาง โอกาส เรา ผูกพัน ใน เสน่ห์ จน ลืม อันตราย.